Open ruimten sparen, veel groen voorzien en hoger en dichter stapelen in verstedelijkte kernen zijn de speerpunten. Klinkt logisch als we een toekomst willen waar comfortabel wonen gekoppeld wordt aan voldoende ruimte en natuur voor iedereen. Ik zou er in onze stad direct willen aan beginnen!
Maar het blijft vooralsnog dromen. Hoe hoger en dichter bij elkaar bouwen in (vaak deels geklasseerde) stadskernen moet gerealiseerd worden zonder erfgoedconsulenten en centrumbewoners frontaal tegen hun kar te rijden, is mij een raadsel.
In Lier zijn heel wat gebouwen geklasseerd als monument, behoren ze tot een geklasseerd stadsgezicht of tot de buffer ervan. Daarom zijn ze niet of slechts heel gedeeltelijk verbouwbaar. Daarenboven zijn buurtbewoners er telkens als de kippen bij om hun (echte of vermeende) rechten aan te spreken als hun zonlicht bedreigd wordt, de regels rond inkijk niet gerespecteerd worden of een nieuw bouwproject voor extra mobiliteit dreigt te zorgen.
Dan maar naar de rand van Lier? Maar we zouden toch de schaarse groene en open ruimten vrijwaren met een betonstop? Daarom stelt de Vlaamse bouwmeester net voor in de stedelijke kernen hoger en dichter te bouwen....
In mijn nieuwe bevoegdheden als schepen komen participatie en burgerbetrokkenheid, en monumentenzorg elkaar tegen. Zo vinden onze bewoners dat al onze monumenten zeer toegankelijk moeten zijn, zelfs als dat raakt aan de historische karakteristieken van een gebouw. Erfgoed vindt dit niet altijd kunnen....
In dialoog kan er veel opgelost worden, hopelijk ook de niet altijd gelijklopende belangen en wensen van participerende bewoners en van erfgoed. Wordt ongetwijfeld vervolgd. De restauratie van het begijnhof is een eerste testcase.
SHARE