De argumentatie hiervoor lijkt op het eerste gezicht vanzelfsprekend: als minister-president kan je wegen op het ganse Vlaamse beleid en dit in alle sectoren, vergroot je de zichtbaarheid van de partij nog meer en ben je gesprekspartner in alle grote debatten over de regio-grenzen heen.
Voor een uitstekend communicator en machtsmens als BDW is dit het logische gevolg van de opgang die hij eerder al maakte. Antwerpen gaat bovendien niet lopen: hij blijft er titelvoerend burgemeester, zal er nog steeds veel aanwezig en heel zichtbaar zijn, heeft trouwe metgezellen die blindelings volgen en geruisloos consulteren en…”kan meer doen voor Antwerpen”!!!
En bij dit laatste argument kan ik even niet meer volgen. Ik haal mij de destijds zo geroemde principes van de nieuwe politieke cultuur voor de geest. Was één ervan, tevens belangrijk argument bij de voorstanders van decumul van politieke mandaten, niet dat men in elke functie net die mensen en belangen moet vertegenwoordigen waarvoor het desbetreffende niveau staat?
Gekozen voor het Vlaams parlement behartigt de volksvertegenwoordiger de belangen van Vlaanderen, niet die van Lier of Vilvoorde, laat staan die van Antwerpen. Als Vlaams minister en vanzelfsprekend als minister-president voert men een beleid uit waar Vlaanderen beter van wordt en dat, inderdaad, soms zou kunnen botsen met dat van Lier, Vilvoorde of Antwerpen…
Dat geldt dus voor de huidige burgemeester van Antwerpen maar ook voor mijn partijgenoten van Mechelen, Oostende en Tongeren bijvoorbeeld. Hoe populair de betrokkenen er lokaal ook door worden: dit is niet de bedoeling van de politieke vertegenwoordigingen op verschillende niveaus!
Het heeft mij de afgelopen weken zeer verwonderd dat noch bij de oppositie noch in de pers dit tegenargument voor de sollicitatie van BDW ten volle werd ingezet in het debat. De evolutie naar terug grotere machtsconcentraties die we her en der in de klassieke politieke partijen merken en het geruisloos opnieuw aanvaarden van de principes van oude politieke cultuur, botsen kolossaal met de opgang die nieuwe burgerbewegingen momenteel eveneens doormaken.
Op een bepaald ogenblik, en dat kan niet zo ver meer weg zijn, moet dit escaleren in een conflict over principes en de ware aard van politiek bedrijven…Ben benieuwd naar het vervolg en kijk er met veel interesse naar uit!
SHARE