Het thema van de pensioenleeftijd is terecht een heel belangrijk onderwerp waar veel medeburgers zich zorgen over maken. "Zal mijn pensioen betaalbaar zijn? , zal ik in goede gezondheid kunnen blijven werken?" en “wat als ik ziek word voor mijn 67?", hoor ik mensen vaak vragen.
Het is daarbij onze stellige overtuiging dat heel veel mensen weinig problemen hebben met langer werken, het moet wel goed op voorhand duidelijk zijn hoelang, in welke omstandigheden en tegen welk loon, eventueel in combinatie met een gedeeltelijk pensioen.
Ik word zelf 65 deze zomer, bevind mij dus pal in de leeftijdscohorte waarin in de toekomst nog gewerkt zal moeten worden. Ik ben zelf redelijk fit en in een betrekkelijk goede conditie. Toch voel ik zeer goed dat een 65-jarige absoluut niet meer dezelfde hoeveelheid werk aankan aan hetzelfde tempo en in dezelfde omstandigheden als een 40- of 50-jarige.
Misschien zijn we intussen wel goed en zelfs beter in andere dingen dan jongere generaties , maar verschil is er alleszins. Afbouwen of omturnen is dus aan de orde. Ik kon dit gelukkig zelf beslissen door mij in 2014 niet meer verkiesbaar te stellen voor het Vlaams parlement en genoegen te nemen, zoals nu ook weer, met een ondersteunende rol bij de verkiezingen op Vlaams niveau.
Al mijn aandacht gaat nu naar het lokale politieke niveau. Het is plezierig dat ik daar mijn tijd en energie kan in stoppen. En dat volstaat. Ik besef dat deze onafhankelijke keuze kunnen maken een voorrecht is en (voorlopig althans) niet voor iedereen weggelegd is. Situaties zijn individueel zeer verschillend en meer maatwerk, naargelang beroep, gezondheid,... zou mogelijk moeten zijn.
Werk maken van "werkbaar werk" stond in het regeerakkoord van 2014 maar is niet naar behoren uitgevoerd. Het wordt een belangrijke uitdaging dat in de volgende jaren wel te doen. Gezonde mensen op een aangename manier langer laten werken, wordt anders een loze uitdaging.
SHARE