Venetië liep vorige week nog maar eens onder water. Niet dat dit nieuw is. Venetianen zijn het gewoon. In het kleinste winkeltje kan je visserslaarzen kopen. Maar 1,63 m op San Marco is een nieuw triest record.
In de Oostenrijkse Alpen ligt er op sommige plaatsen meer dan 2 meter sneeuw. Het is 40 jaar geleden dat er nu al zo’n dik pak ligt. Ondertussen staat 1,1 miljoen hectare land in Australië in brand. Een kletsnatte herfst in Europa en een extreem droog voorjaar in het zuidelijk halfrond. Wat gaat de winter en zomer dan wel brengen?
Is er dan echt niks aan de hand? Kunnen de klimaatontkenners blijven zeggen: “en toch is de aarde plat”. Als de groten der aarde hun kop in het zand steken, moet Lier dan ook de andere kant opkijken? Kunnen wij als kleine stad ons steentje bijdragen?
Wel, we proberen ten minste. Lier legt een landschapspark aan in Pallieterland, versterkt haar bosgordel in Koningshooikt, plant 10.000 nieuwe bomen en struiken en onderhoudt haar groene long.
Onze agenten rijden nu reeds met de fiets en met elektrische scooters. Andere dienstvoertuigen zullen ongetwijfeld volgen. De stad spoort haar personeel al jaren aan de auto thuis te laten middels een fietsvergoeding. Als nu ook haar burgers de weg naar de fietsostrades nog vinden! De stad blijft de fietsostrades (Antwerpen, Heist op den Berg en Oost) duurzaam onderhouden en uitbreiden.
Het stadsbestuur laat onderzoeken wat het effect is van een fietszone binnen de waters. Brengt dit rust en een betere luchtkwaliteit? Een wagen die op de markt niet nodig is, neemt dan zeker de ring of is de ring nu al ingeburgerd?
Lier heeft het als shoppingcentrum moeilijk. Wordt het dan nog erger of trekt dit net extra bezoekers aan? Kan de lokale industrie ook een rol spelen? In Cesena (Italië) , een stadje vergelijkbaar met Lier rijden kleine elektrische bussen van de lokale busbouwer van en naar de randparking. Een win-win situatie. Voor de stad, handelaar en shopper ruimte, minder stress en toch meer animo. Voor de busbouwer een mooie reclame.
Lier investeert in de installatie van zonnepanelen op de daken van de sporthallen. Ook hier was de politie koploper. Maar durven we nog verder gaan en ruimte zoeken voor enkele windmolens? Langs het kanaal misschien? Het nimby-syndroom loert wel om de hoek, want niemand wil zo’n logge mast in zijn tuin.
Maar Lier en haar deelgemeente Koningshooikt weten als geen ander dat elektrische pompen, bufferbekkens, een overstromingsgebied met slikken en schorren slechts een deel van de oplossing zijn. We zullen als stad en burgers meer moeten doen om onze voetjes droog te houden.
SHARE